Tumač znakovnog jezika

Tumač znakovnog jezika je osoba koja prenosi značenje gluve osobe, osobi koja čuje dobro,i isto tako obrnuto tome.

Tumač je dužan da prenese poruku u duhu znakovnog jezika, tj srpskog , da zna da prepozna karakterne i društvene osobine gluvih, i da im prilagodi prevod.

U Srbiji ne postoji obrazovanje bukvalno, znakovni jezik, i tumači za znakovni jezik su uglavnom deca gluvih roditelja, nastavnici učitelji za gluve u školama itd.

Potrebno je obezbediti  optimalne uslove rada, kako bi tumač mogao efikasno i nesmetano, da obavlja  svoj posao.

Tumač na svoj  zadatak dolazi minimum 20 minuta ranije kako bi se upoznao sa odgovarajućim sadrzajem rada, i proverio uslove za rad.

Ako se samo jedan tumač angazuje neophodne su mu pauze od 10 minuta, na svakih 20 minuta rada.

Kod rada tumača od 5 sati, i više obavezne su pauze više od jednog sata za odmor i ručak.

U obavezi je da prevede sve što vidi i čuje.

Tumač znakovnog jezika uvek prevodi u prvom licu, i ako se dogovoreni zadatak ne završi  u dogledno vreme, može i duže ostati da prevodi.

Preporučuje se da se obraća direktno gluvoj osobi, a ne tumaču, i da se ne govori istovremeno s njim.

Državne institucije , sudovi, opštine, domovi zdravlja, nemaju uopšte tumače za znakovni jezik, pa su gluve osobe nažalost prinudjene da traže tumače preko prevoidilčkih servisa itd.

Kada se dobije uput od lekara, čeka se na tumača po dva meseca najviše.

Srbija ima 30.000 i više gluvih osoba, a samo 30 tumača znakovnog jezika koji rade aktivno.

Tumači su malo plaćeni, zbog nedostaka finansijskih sredstava.

U  mnogim  zemljama edukacija tumača znakovnog jezika traje kao i edukacija za ostale jezike, 3-4 godine, dok u Srbiji su to manji kursevi ili slobodni tumači.

Naravno da bi to postali potrebne su prevodilačke veštine, za koje je potrebna praksa.

Dakle, srpski znakovni jezik je veoma kompleksan jezik, i veliki problem je takođe što oni i koji su dobili sertifkat nakon završenog kursa, ne usavršavaju svoje veštine u prevođenju znakovnog jezika.

Za venčanje ili ročišta na sudu, sudski sporovi gluva osoba mora da angažuje i plati sudskog tumača sa licencom i njegova početna najniža tarifa je 5000 dinara pa naviše za jedan sat.

U Srbiji se još uvek čeka na usvajanju zakona o znakovnom jeziku, kako bi problemi gluvih osoba bili što pre rešeni.

Srbija je odavno potpisnica Ujedinjenih Nacija konvencije o pravima osoba sa invaliditetom i garantuje gluvim osobama interakciju, na znakovnom jeziku -tj.izražavanje.

U svetu postoji 140  vrsta znakovnog jezika, i svaki je zaseban u zemlji koji se koristi.

Osnovna karakteristika znakovnog jezika je jednoručna i dvoručna azbuka.

Vremenom se jezik usavršava, i veoma je specifičan u odnosu na druge jezike.

Tumač znakovnog jezika, zbog velike traženosti, i usled nedostaka kadra, postaće uskor profesija, nakon završenih serifikovanih kurseva.

Znakovni jezik bi trebao da se izjednači sa srpskim jezikom, zato što je to jezik opšte zajednice gluvih u Srbiji.